Tuesday, August 30, 2011

စာေ႐းျခင္းအလုပ္သည္ ေကာင္း၏


( ၁ )

စာေ႐းခ်င္တဲ့စိတ္ ၊ စာဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကစ ျပီးျဖစ္ခဲ့သလဲလို့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုျပန္ေမးႀကည့္တဲ့အခါ …..

ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္အခါ ေက်ာင္းသားအ႐ြယ္တုန္းကစ ခဲ့တာလို့ မွတ္မိပါတယ္ ။ကၽြန္ေတာ္ငယ္စဥ္က မူလတန္း ၊ အလယ္တန္း အထက္တန္း ပညာကို ကၽြန္ေတာ္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ ( ႀကီးျပင္းခဲ့တာဆိုေတာ့ ေမြးတဲ့ျမို့ မဟုတ္ဘူးေပါ့ ) ျမန္မာျပည္အလယ္ပိုင္း မေကြးတိုင္း ၊ ေခ်ာက္ျမို့နယ္ထဲက စေလျမို့ေလးက တစ္ခုတည္းေသာ အထက္တန္းေက်ာင္းမွာ သင္ႀကားခဲ့႐တာေပါ့ ..။

စာကိုေ႐းခ်င္တာနဲ့ ဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ ႏွစ္မ်ိဳးမွာ စာဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္က အ႐င္စ ျဖစ္တာပါ..ဘာလို့လဲဆိုေတာ့..ကၽြန္ေတာ္စာစ ဖတ္ျဖစ္တာ ( ျပင္ပဗဟုသုတ အေနနဲ့ ) စာစ ဖတ္တတ္ကာစ ဒုတိယတန္းအ႐ြယ္ကေပါ့ ..ကၽြန္ေတာ့ေမြး႐ပ္ဇာတိ႐ြာ ကေလးက …ခုနင္က ကၽြန္ေတာ္ႀကီးျပင္းခဲ့တဲ့ဲ့ ျမို့ေလး႐ဲ့အေနာက္ဖက္မွာ႐ွိတဲ့ ..ေ႐ႊျမင္းတင္ေတာင္ေျခက..တနစ္တစ္ခါ ၀ါဆို၀ါေခါင္မွာ ..ေ႐ျမဳပ္တတ္တဲ့..ပေဒသာကၽြန္း႐ြာကေလးေပါ့..။

အဲဒီ႐ြာကေလး႐ဲ့ တစ္ခုတည္းေသာ..မူလတန္းေက်ာင္း ( ယခင္အေခၚ ျပည္ေတာ္သာေက်ာင္း )..ဒုတိယတန္းနွစ္မွာ..ပုံနွိပ္စာ႐ြက္ပိုင္းကေလးတစ္ခုက ဇာတ္လမ္းေလးတစ္၀က္တစ္ပ်က္ကိုဖတ္မိျပီး..အဲဒီဇာတ္လမ္းထဲက..ေက်းေတာသား ႏြားေက်ာင္းသားေလးတစ္ေယာက္႐ဲ့.အင္ဂ်င္နီယာႀကီးျဖစ္သြားတဲ့အေႀကာင္းကစ ျပီး..အနာဂါတ္ဆိုတာကို စိတ္ကူးယဥ္အိပ္မက္စ မက္ျဖစ္ခဲ့တာ..ဆိုေတာ့..ကၽြန္ေတာ္႐ဲ့စာဖတ္ခ်င္တဲ့စိတ္ကို..အဲဒိအ႐ြယ္ကစ ခဲ့တယ္လို့..ေျပာလို့႐တာေပါ့ေလ…

( ၂)

အဲဒီေနာက္..ပညာအ႐ည္အခ်င္း အေျခခံမူလတန္းအဆင့္သာ႐ွိေသာ္လည္း..ဘ၀အေျမာ္အျမင္ႀကီးတဲ့ကၽြန္ေတာ့ဖခင္႐ဲ့ဦးေဆာင္မွူနဲ့..ကၽြန္ေတာ္တို့မိသားတစ္စု..အဲဒီေတာ႐ြာကေလးကေန..ျမစ္တစ္ဘက္ကမ္းက အစိုး႐စီမံကိန္းစက္႐ုံ ( အမွတ္ - ၁ , ယူ႐ီးယားဓါတ္ေျမႀသဇာစက္႐ုံ ) တည္ေဆာက္႐ာ..စေလျမို့ေလးကို ေျပာင္းေ႐ြ့ခဲ့႐တယ္..။

စေလျမို့ အထက္တန္းေက်ာင္းကိုေ႐ာက္တဲ့အခါ..ေက်ာင္းစာႀကည့္တိုက္မွာ..ေန့စဥ္ စာ၀င္ဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္..ႀကာလာတဲ့အခါ..ေက်ာင္းစာႀကည့္တိုက္မွူး..အလယ္တန္းျပဆ႐ာ..ဆ႐ာဦး၀င္းသိန္းက..ကၽြန္ေတာ့္ကို..ေက်ာင္းစာႀကည့္တိုက္မွာ တာ၀န္ေပးခဲ့တယ္..အဲဒီမွာ ကိုယ္မျမင္ဖူး မဖတ္ခဲ့႐ဘူးတဲ့ ..စာႀကည့္တိုက္မွာ႐ိွတဲ့ စာအုပ္ေတြအားလံုးနီးပါး ဖတ္ခြင့္႐ခဲ့တယ္..အဲဒီတုန္းကေတာ့..ကမၻာ့သမိုင္း..ျမန္မာ့သမိုင္း႐ာဇ၀င္ေတြ..ေ႐ာမအင္ပါယာ..ထ႐ိြုင္းျမို့ပံုျပင္ေတြ..စေလဦးပုညစာေတြ..

အလယ္တန္းအ႐ြယ္ေ႐ာက္ေတာ့..ေက်ာင္းကနံ႐ံကပ္စာေစာင္ေတြမွာ ကဗ်ာေတြစ,ျပီး ေ႐းျဖစ္ခဲ့ျပီ..GTI ေ႐ာက္တဲ့အခါအထိ ေက်ာင္းက နံ႐ံကပ္စာေစာင္ ၊ လက္ကမ္းစာေစာင္ေတြမွာ ကိုယ့္ကဗ်ာေလးေတြပါေနျပီ..ဒီေန့ အင္တာနက္ေခာတ္ နဲ့..ဒီနိုင္ငံမွာ..နံ႐ံကပ္စာေစာင္မ႐ွိေပမယ့္..ကိုယ့္မွာ ကိုယ္ပိုင္ စာႀကည့္တိုက္ကေလးတစ္ခုနဲ့အတူ..ကိုယ္ပိုင္ နံ႐ံကပ္စာေစာင္ ( BLOG ) ကေလး႐ိွေနျပီ..ကိုယ္ဖတ္ခ်င္တာအခ်ိန္မေ႐ြးဖတ္နိုင္သလို..ကိုယ္ေ႐းခ်င္တာ..ကိုယ္ေပးေ၀မွ်ခ်င္တာ..ကိ့ုယ့္၀ါသနာအေလ်ာက္..ေ႐းေနမွ်ေ၀လို့႐ေနျပီ..

အဲဒီေတာ့..စာေ႐းျခင္းကို..အလယ္တန္းအ႐ြယ္ကစ, ခဲ့တာ..ေပါ့..၊

စာေ႐းခ်င္သူျဖစ္တဲ့အတြက္..စာဖတ္႐တာေပါ့..

စာမ်ားမ်ားေ႐းခ်င္ေလေလ..စာမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ေလေလပါဘဲ..

ေ႐းခ်င္တဲ့အခါ..စိတ္ဆာတဲ့အခါ..ေ႐းနိုင္ဖို့..ကိုယ္ေပးခ်င္တာ မွ်ေ၀ခ်င္တာေလးေတြ ေပးေ၀ မွ်ေ၀နိုင္ဖို့ .. ကိုယ့္နံ႐ံကပ္စာေစာင္..kogyikopauksa.blogspot.com မွာ..ေ႐းျဖစ္တင္ျဖစ္တာေပါ့..

စာေ႐းခ်င္လို့ စာေ႐းတဲ့အတြက္..႐႐ွိတဲ့အက်ိုးေက်းဇူးေတြက..စာမ်ားမ်ားပိုျပီးဖတ္ျဖစ္ခဲ့တယ္..စာ႐ိုက္တဲ့အခါမွာ ျမန္မာစာလံုးေပါင္းကို ယခင္ကထက္ ပိုျပီးဂ႐ုစိုက္ျဖစ္တယ္..အေလ့အက်င့္နည္းလြန္းလို့..စာတစ္ပုဒ္ကို (၂) နာ႐ီေလာက္ အခ်ိန္ႀကာေအာင္႐ိုက္႐ေပမယ့္ ..အင္တာနက္စာမ်က္နွာေပၚေ႐ာက္သြားတဲ့ ကိုယ့္စာကို..ကိုယ္ျပန္ဖတ္ျဖစ္လိုက္တဲ့အခ်ိန္မွာ..စာ႐ိုက္တုန္းကခံစားခဲ့႐တဲ့ ခါးနာတာေတြ..မ်က္စိေညာင္းတာေတြ အလိုလိုေမ့ေပ်ာက္သြားျပီး..ျဖစ္ေပၚလာတဲ့ပီတိက..ဘယ္အ႐ာနဲ့မွ နိုွင္းျပလို့ မ႐နိုင္ပါဘူးဆိုတာ..၀ါသနာတူသူတိုင္းနားလည္ႀကပါတယ္….။

ကိုယ္ႀကိုက္နွစ္သက္တဲ့ စာတစ္ပုဒ္ကို ျပန္လည္ကူးယူျပီး ကိုယ့္လိုဘဲ နွစ္သက္မယ့္ စာဖတ္သူေတြကို ျပန္လည္ကူးယူျပီးမွ်ေ၀႐တာကလည္း..ကိုယ့္အတြက္ စာ႐ိုက္တဲ့ အေလ့အက်င့္ေကာင္း႐သလို အဲဒီစာကိုလည္းအလြတ္ေလာက္နီးနီးက်က္မွတ္ျဖစ္သြားျပီး ..ထူးျခားတဲ့ႀကည္နဴးမွူနဲ့အတူ..ကုသိုလ္လည္း႐တဲ့ ၀ါသနာတစ္မ်ိုးလို့ျမင္မိပါတယ္..

စာေ႐းတာ..စာဖတ္တာဟာ..ေကာင္းတဲ့အေလ့အက်င့္ပါ..

စာမ်ားမ်ားေ႐းနိုင္ဖို့..စာမ်ားမ်ားဖတ္႐ပါတယ္..စာစံုေအာင္ဖတ္႐ပါတယ္..

စာမ်ားမ်ားေ႐းနိုင္တဲ့..စာေ႐းသူမ်ား..စာေ႐းဆ႐ာမ်ားကို ကၽြန္ေတာ္ အလြန္ႀကည္ညိုေလးစားပါတယ္..။

စာမ်ားမ်ားဖတ္ျဖစ္ေတာ့..ကိုယ့္အတြက္ဗဟုသုတအသစ္ေတြ တိုးပြား႐သလို ကိုယ္သိတဲ့ဗဟုသုတကို..သူမ်ားကိုမွ်ေ၀ေပးနိုင္..ကူညီနိုင္တဲ့အတြက္..ထူးျမတ္တဲ့ ဒါနကုသိုလ္တစ္ခုလို့ဆိုနိုင္ပါတယ္..။

စာမ်ားမ်ားေ႐းနိုင္…ဖတ္နိုင္ႀကပါေစ…

စာဖတ္တဲ့စာေ႐းတဲ့ အေလ့အက်င့္ဟာ..အလြန္ေကာင္းပါတယ္..လို့တိုက္တြန္းလိုက္ပါ႐ေစ….။

ေမတၱာျဖင့္..

ကိုႀကီးေပါက္စ ( စေလ )

၃၀.ႀသဂုတ္လ.၂၀၁၁

၁၂:၅၁ မိနစ္

No comments:

Post a Comment