အေကာင္းျမင္၀ါဒ၊ မေကာင္းျမင္၀ါဒႏွင့္ တန္ခိုးေတာ္ ( ၁၀ ) မ်ိဳး

တန္ခိုးႏွင့္ ပက္သက္လုိ႔ က်မ္းဂန္မ်ားမွာေတာ့ နိပၹတၱိ၀ေသန ဣဇၥ်တီတိ ဣဒိၶ- မိမိအလိုရွိတာ မွန္သမွ် ၿပီးစီး ျပည့္စုံေစတ တ္လို႔ တန္ခိုး ေခၚပါသတဲ့၊ လူတစ္ခ်ိဳ႕ကေတာ့ ေျမလ်ိဳး မိုးပ်ံနုိင္တာေလာက္ကိုပဲ တန္ခိုးလို႔ သိထားၾကတယ္၊ အဲဒီထက္မ ကပဲ ျဖစ္နုိင္လ်င္ တန္ခိုးနွင့္ပက္သက္တာ မွန္သမွ် ျဖစ္နုိင္တာေတြကုိ သိထားေလ ေကာင္းေလပါ၊ အခုေခတ္ေနာက္ ပိုင္းမွာ magic လို ဟာ မ်ိဳးေတြကိုလဲ တန္ခိုးလို႔ ထင္ေနတတ္ၾကတယ္၊ စက္လွည့္၊ လက္လွည့္၊ ဥဳံ ဖြ ၊ အပ္ ခ်ေလာင္း ဘာျဖစ္ေစ ညာျဖစ္ေစ စတာေ တြ ကိုလည္း ေရာေထြးကာ ထင္မွတ္တတ္ၾကျပန္တယ္။ အခုလဲ တန္းခုိးအေၾကာင္းေတြကို ညီငယ္တစ္ေယာက္က သိလိုပါတယ္ ဆိုလို႔ ေဖာ္ျပလိုက္ပါတယ္။

တန္ခိုး ဆုိတာကေတာ့ အမ်ိဳးမ်ိဳး ရွိတတ္တယ္၊ potential ,natural, power, supreme power, super natural power စသည္ျဖင့္ ပုဂၢိဳလ္အလိုက္ အမ်ိဳးအစား ကြဲျပားသြားမယ္လို႔ ထင္ပါတယ္၊ သုိ႔ေသာ္လည္း ကိုယ္လက္လွမ္း မမွီတဲ့အရာမ်ိဳး၊ မနုိင္နင္းတဲ့အရာမ်ိဳးမို႔ အတြင္းက်က် သိနုိင္ဖုိ႔ေတာ့ ခဲယဥ္းမွာပါ၊ ဥပမာအေနနဲ႔ ေျပာရရင္ မူလတန္းေက်ာင္းသား တစ္ေယာက္ကို (၁၀)တန္းသခ်ၤာပုစၦာကို တြက္ခိုင္းသလိုမ်ိဳး ျဖစ္ေနပါတယ္၊

ဘာျဖစ္လို႔လဲဆုိေတာ့ တန္ခိုးအဘိဥာဥ္ ဆိုတာေတြဟာ ဘုရား ရဟႏၱာ ပေစၥကဗုဒၶါ အရိယာသာ၀ကႀကီးေတြရဲ႕ အရာမို႔ သိပ္နက္နဲသလို နားလည္နိင္ဖုိ႔ ခက္တယ္ လို႔ဆိုရပါမယ္၊ ဒါေၾကာင့္လဲ ယခုေခတ္ အေနာက္တိုင္းက လူေတြက စ်ာန္ အဘိဥာဥ္ေတြအေၾကာင္းေျပာျပရင္ သိပ္အယုံ အၾကည္မရွိတတ္ၾကဘူး၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ သူတုိ႔ကိုယ္တုိင္ မသိနားမ လည္ သလို သူမ်ားေတြ ျပည့္စုံေနတာကိုလဲ မေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးတာေၾကာင့္ လက္ေတြ႔ practice ကိုမွ လက္ခံခ်င္ၾကတဲ့ သူတို႔စိတ္ ဓာတ္နဲ႔ ျပဒါးတစ္လမ္း သံတစ္လမ္း ျဖစ္လို႔ေနပါတယ္၊

ေလာကဓံနဲ႔ ပက္သက္ၿပီးေတာ့ ဗုဒၶျမတ္စြာက ႏွလုံးသြင္းနည္းေလး ေပးထားခဲ့တယ္၊ ေယာနိေသာမနသိကာရ - ကိုယ့္စိတ္ ကုိ အဆင္ေျပေအာင္ ႏွလုံးသြင္းတတ္ပါေစ တဲ့၊ ဒီထက္္ေျပာရရင္ အကုသိုလ္အျဖစ္မခံပဲ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ေတြး တတ္ပါေစ၊ ဆုိလိုတာက optimismအေကာင္းျမင္၀ါဒ ျဖစ္ေအာင္ေလ့က်င့္ယူၾက လို႔ ေျပာတာပါ၊ အာရုံေကာင္းတာပဲ ေတြ႔ ေတြ႔၊ အာရုံဆုိးတာပဲ ႀကဳံႀကဳံ optimism က သိပ္အေရးႀကီးပါတယ္၊

တကယ္ေတာ့ ကိုယ္မေတြ႔ဖူး မျမင္ဖူးတုိင္း မယုံရ ဆုိလ်င္ျဖင့္ လူသားတုိင္း အသက္ရႈေနတဲ့ ေလကုိ ျမင္ရတာမွ မဟုတ္ပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ရွိတယ္ လို႔ေတာ့ လက္ခံေနၾကရတယ္၊ ယုံထားၾကရတယ္၊ တုိးတက္ေနတဲ့ ဒီဘက္ေခတ္ႀကီးမွာ open eyes and open mind ေပါ့ေလ၊ အတတ္နုိင္ဆုံး ဥာဏ္မ်က္စိကို ဖြင့္၊ နားကို စြင့္ၿပီး ဖြင့္ထားေသာ ႏွလုံးသားျဖင့္ ယုံသင့္တာကို ယုံၿပီး မယုံသင့္တာကို မယုံၾကည္ပဲ ေနဖို႔ လူတုိင္းမွာ လြတ္လပ္စြာ ေတြးေခၚနုိင္ခြင့္၊ ယူဆပိုင္ခြင့္ ရွိေနၾကပါၿပီ၊

သုိ႔ေသာ္ ျမင္သမွ် ၾကားသမွ်ေတြကို ဦးေႏွာက္ထဲ ထည့္ေနလို႔ကေတာ့ ကုိယ့္ဦးေႏွာက္က အမိႈက္ပုံးလို ခဏျပည့္သြားမွာ ပါပဲ၊ ေကာင္းတာေတြေရာ၊ မေကာင္းတာေတြေရာ၊ ကုသိုလ္ အကုသိုလ္ေတြ ေရာေထြးၿပီး ဘာမွ ေသေသခ်ာခ်ာ မဆုံးျဖတ္ နုိင္ ျဖစ္ သြားနုိင္ပါတယ္၊ ဒီေတာ့ အမွန္တရားကို ရေအာင္ ရွာမယ္၊ ငါ့စိတ္ကုိ ကုသုိလ္ျဖစ္ေအာင္ ေတြးမယ္၊ ေနမယ္ ဆုိရင္ျဖင့္ ဘ၀မွာေနရတာ ေနေပ်ာ္တယ္လို႔ သတ္မွတ္ရမွာပါ။ အရာရာတုိင္းကို pessimism အေနနဲ႔ အဆိုးျမင္ေနမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀လမ္းေၾကာင္းလဲ တိမ္းေစာင္းသြားမွာ မလြဲဧကန္ပါပဲ။

ေနာက္တခ်က္အေနနဲ႔ ဘ၀လမ္းေၾကာင္း လမ္းမွန္ေပၚေလ်ာက္နုိင္ဖို႔ အထူးသျဖင့္ အခုလို magic ဆန္ဆန္ တန္ခိုး အေၾကာင္း အဘိဥာဥ္အေၾကာင္းေတြကို လက္ခံနိုင္ဖို႔ ကိုယ့္မွာ ဘာသာေရး အေျခခံ ဗဟုႆုတအသိ ပညာေတြ အထုိက္ အေလ်ာက္ ရွိထားဖို႔ လိုအပ္ပါမယ္၊ အဲလို အေျခခံေလာက္မွ မရွိရင္ ဒါေတြက လက္ခံနုိင္စရာ မရွိဘူး၊ ယုတိၱမရွိဘူး ဆုိၿပီး nihilism နတိၱက၀ါဒ ၊ သုည၀ါဒ၊ non religion ဘုရားမဲ့တရားမဲ့၀ါဒ ျဖစ္သြားတတ္ပါတယ္။

စာေပက်မ္းဂန္မ်ားလာ တန္ခိုးေတာ္ ( ၁၀ ) မ်ိဳး

၁။ အဓိ႒ာနာ ဣဒိၶ - မိမိတစ္ေယာက္ထဲ ျဖစ္ပါလ်က္ ပုံစံတူ ၁၀ ေယာက္ျဖစ္ေအာင္၊ အေယာက္တစ္ရာျဖစ္ ေအာင္၊ အေယာက္ေပါင္း တစ္ေထာင္ တစ္ေသာင္း ျဖစ္ေအာင္ စသည္ျဖင့္ မိမိအလိုရွိသေလာက္ ဖန္ဆင္းနုိင္ ေသာ တန္ခိုး ျဖစ္သည္။

( အရွင္စူဠပႏၳက ရဟႏၱာမေထရ္ကဲ့သုိ႔ ဆြမ္းစားလာပင့္ေသာ ဒကာမ်က္စိလည္ေအာင္ ပုံစံတူ အေယာက္ေပါင္း တစ္ေထာင္ကို ဖန္ဆင္းထားျခင္းမ်ိဳးျဖစ္သည္ )

၂။ ၀ိကုဗၺနာ ဣဒိၶ - ပင္ကုိယ္ရုပ္အသြင္ကို စြန္႔လႊတ္ကာ နဂါးအသြင္၊ ဂဠဳန္အသြင္၊ လူအသြင္စသည္ျဖင့္ မိမိ လိုခ်င္သလို ပုံစံကို ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ တန္ခိုးျဖစ္သည္။

( နေႏၵာပနႏၵနဂါးမင္းႀကီးကို ႏွိမ္ႏွင္းေသာ အရွင္ေမာဂၢလာန္၏ ဖန္ဆင္းျခင္းမ်ိဳး၊ ဘုရင္ အဇာတသတ္ကို စည္းရုံးသိမ္း သြင္းေသာ အရွင္ေဒ၀ဒတ္လိုခႏၶာကိုယ္မွာ ေျမြေတြ ပတ္ထားသလိုမ်ိဳးစေသာ ဖန္ဆင္းျခင္းမ်ား ျဖစ္သည္။

၃။ မေနာမယာ ဣဒိၶ - မိမိခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ပုံစံတူ ဣဒိၶမယ ခႏၶာကိုယ္ကို ဖန္ဆင္းနုိင္ေသာ တန္ခိုးေတာ္ ျဖစ္သည္။

( ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ တာ၀တိ ံသာနတ္ျပည္တြင္ ၀ါတြင္းသုံးလပတ္လုံးေန႔မနား ညမနားအဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းတရား ေတာ္ ကို ေဟာၾကားေတာ္မူရာတြင္ နတ္တုိ႔အတြက္ မိနစ္ပိုင္းမွ် ျဖစ္ေသာ္လည္း လူသားျဖစ္ေသာ ဘုရားရွင္ အတြက္မူ အစာအာဟာရ မဘုန္းေပးပဲ မျဖစ္နုိင္ရကား ပုံတူနိမၼိတ ဘုရားရွင္ကုိ ဖန္ဆင္းၿပီး တရားကို ဒီေနရာမွ ဒီေနရာအထိ ေဟာခဲ့ေစသတည္း ဟု အဓိ႒ာန္ကာ ကိုယ္ေတာ္တုိင္က ေျမာက္ကြ်န္းသို႔ ၾကြကာ ဆြမ္းဘုန္းေပးေတာ္မူၿပီး တဖန္ျပန္လည္ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့သည္၊ နတ္ျဗဟၼာတို႔၏ စိတ္တြင္ကား ဘုရားရွင္တ ပါးတည္း ေဟာၾကားေနသည္ ဟု မွတ္ထင္ေနၾက ၏၊ ျပန္ေရာက္ပါမွ တရားေတာ္ကို ေရာက္သည့္ေနရာမွ ဆက္လက္ ေဟာၾကားေတာ္မူသည္၊

အရွင္သာရိပုတၱရာ သည္လည္း လူ႔ျပည္မွတက္ကာ ဘုရားရွင္ ဆြမ္းဘုန္းေပးေနစဥ္အတြင္း ၀တ္ႀကီး ၀တ္ငယ္ ကို ျပဳစု ေပးေတာ္မူ၏၊ ထုိအခ်ိန္ေလးအတြင္းမွာပင္ သာရိပုတၱရာ ငါဘုရားကေတာ့ ဒီေန႔မွာ အဘိဓမၼာတရားကို ဒီေနရာကေန ဒီေနရာ အထိ ဘယ္လို ဘယ္လုိ ေဟာထားခဲ့တယ္ ဆုိၿပီး အက်ဥ္းဆုံးနည္းကုိ လမ္းျပညႊန္ေတာ္မူ၏၊ ထုိအက်ဥ္းဆုံးကုိပင္ အရွင္ သာရိပုတၱရာကလည္း သူဥာဏ္ရွိသလို ခ်ဲ႕ထြင္ကာ ေရွးအခါက လင္းနို႔သား ငါးရာ အျဖစ္ျဖင့္ အဘိဓမၼာတရားကို နာဖူးခဲ့ေသာ ပါရမီအထုံရွိခဲ့သည့္ တပည့္သားရဟန္းေနာက္လိုက္ ငါးရာကို တဆင့္ျပန္လည္ေဟာၾကားခဲ့သည္။

၀ါကြ်တ္သည္ႏွင့္တၿပိဳင္နက္ ဘုရားရွင္လည္း အဘိဓမၼာပ႒ာန္းတရားေတာ္ ႀကီး ၿပီးဆုံးသည္၊ လူ႔ျပည္ကရဟန္းငါးရာလည္း တရားထူးရေတာ္မူၾကသည္၊ တကယ့္အံ့ၾသစရာပါေပ၊ ယေန႔စာေရးသူတို႔ သင္ယူေလ့လာေနၾကရေသာ အဘိဓမၼာ ပ႒ာန္းတရားေ တာ္မ်ားသည္ အရွင္သာရိပုတၱရာ ေဟာၾကားေတာ္မူခဲ့ေသာ မက်ဥ္းမက်ယ္နည္းမွ်သာတည္း၊ အကယ္၍ သာ ဘုရားရွင္ေဟာခဲ့သလို အက်ယ္တ၀င့္ သင္ယူရပါမူ မည္သုိ႔မွ် ဆုံးခန္းတုိင္မည္ မဟုတ္ဟု မွတ္ထင္ရေပသည္။ အဘယ့္ေၾကာင့္ဆုိေသာ္ ဥာဏ္ရွိလ်င္ ရွိသေလာက္၊ ခ်ဲ႕ထြင္နုိင္လ်င္ ခ်ဲ႕ထြင္နုိင္သေလာက္ နည္းေပါင္းမ်ားစြာ နယ္ပယ္ ေပါင္းမ်ားစြာ က်ယ္၀န္းေသာေၾကာင့္ ျဖစ္ပါသည္ )

၄။ ဥာဏ၀ိပၹါရာ ဣဒိၶ - ဘုရားရွင္တုိ႔အတြက္ အရဟတၱမဂ္ဥာဏ္ကို မရမီအခ်ိန္ေလးအထိ အတိတ္ဘ၀မ်ားစြာ က ျဖစ္ပ်က္ ခဲ့ေသာအေၾကာင္းအရာမ်ား၊ ဘ၀ျဖတ္သန္းရပုံမ်ား၊ မည္သူမ်ားနွင့္ ေရစက္ဆုံခဲ့သည္မ်ား၊ ဘယ္ဘ၀မွ ေသလြန္ကာ ဘယ္ဘ၀ သုိ႔ေရာက္ရသည္ စသည္ျဖင့္ ပိုက္စိတ္တိုက္တရစပ္ျဖစ္ေစ၊ ခုန္ေက်ာ္၍ျဖစ္ေစ၊ အလယ္က ေဖာက္ထြက္၍ျဖစ္ေစ လိုအပ္သလို ႀကံစည္ကာမွ်ျဖင့္ ဥာဏ္ျဖန္႔က်က္ခါ မွတ္မိသိရွိနုိင္ျခင္း ဟူေသာ တန္ခိုး ေတာ္ျဖစ္သည္။

( မဟာသာ၀က၊ သာ၀ကတို႔ႏွင့္ ဇာတ္ေတာ္မ်ားတြင္ ပါ၀င္ေသာ စ်ာန္ရ ရေသ့မ်ားသည္လည္း ကမၻာေပါင္း၄၀၊ ကပ္ေပါင္း ၄၀တုိင္တုိင္ ဥာဏ္ျဖန္႔က်က္ ကာ မွတ္မိနုိင္၏၊ သို႔ေသာ္ ဘုရားရွင္မ်ားလို မဟုတ္၊ ခုန္ေက်ာ္ျဖန္႕ထြက္ကာ မျမင္ နုိင္ မေတြး နို္င္ၾကေပ )

၅။ သမာဓိ၀ိပၹါရာ ဣဒိၶ - စ်ာန္ကုိ မရခင္အခ်ိန္တြင္းမွာ ျဖစ္ေစ၊ စ်ာန္ကို ၀င္စားဆဲခဏမွာ ျဖစ္ေစ၊ စ်ာန္မွ ထေျမာက္ သည့္အ ခါမွာျဖစ္ေစ မိမိအလိုရွိသည့္အတုိင္း သမာဓိကုိ ျဖန္႕က်က္ၿပီး ကိေလသာ နီ၀ရဏတို႔ ဘယ္လို ဘယ္ပုံ ကင္းကြာ သြားသည္ စ သည္ျဖင့္ သိရွိနားလည္နုိင္ေသာ တန္ခိုးေတာ္ျဖစ္သည္။

၆။ အရိယာ ဣဒိၶ - အကယ္၍ မိမိေရာက္ရွိေနေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ စက္ဆုပ္ဖြယ္ ပဋိကူလ အာရုံျဖစ္ေနပါ ေစ၊သုႆာန္သခ်ိဳင္း စေသာ အေလာင္းေကာင္မ်ား ျပည့္ႏွက္ေနျခင္းစေသာ ရြံရွာဖြယ္ ျဖစ္ေနပါေစ၊ စက္ဆုပ္စရာ မဟုတ္၊ ရြံစရာမဟုတ္ လူတိုင္း ခႏၶာကိုယ္ႏွင့္ ငါ့ခႏၶာကိုယ္လဲ ဒီလို သေဘာေတြခ်ည္းပါပဲ ဟု ႏွလုံးသြင္းကာ အရိယာတို႔၏ စိတ္ထားျဖင့္ ေနနိုင္ေသာ တန္ခိုး တစ္မ်ိဳး ျဖစ္သည္။

၇။ ကမၼ၀ိပါကဇာ ဣဒိၶ - မထင္မွတ္ေသာ ကံေၾကာင့္ ျဖစ္ရေသာ ကံက အက်ိဳးေပးလာေသာေၾကာင့္ ရရွိလာေသာ ဘ၀၀ယ္ တကူးတက အားစုိက္စရာ မလိုပဲ သဘာ၀တရားအရ ရရွိလာေသာ တန္ခိုးမ်ိဳးျဖစ္ သည္၊

( ငွက္သတၱ၀ါမ်ားသည္ သဘာ၀တရားက အလိုလို ဖန္တီးေပးထားေသာေၾကာင့္ ေကာင္းကင္ပ်ံႏိုင္ျခင္း၊ ပရေလာကမွ မေကာင္းဆုိး၀ါးမ်ား စာေပလာစကားအရ မကြ်တ္မလြတ္ျဖစ္ေနေသာ တေစၦ သရဲ စုန္း ၿပိတၱာ မွင္စာ စသူတုိ႔၏ ကိုယ္ေရာင္ေ ဖ်ာက္ နုိင္ျခင္း စေသာ အစြမ္းမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ )

၈။ ပုည၀ေတာ ဣဒိၶ - လြန္ကဲေသာ ဘုန္းကံႀကီးမားသူတို႔၏ တန္ခိုးအစြမ္းျဖစ္သည္။ ( ဥပမာ စၾကာမင္းသည္ ခရီးလွည့္လည္ေသာအခါ မိမိေနာက္လိုက္ေနာက္ပါ ဆင္တပ္၊ ျမင္းတပ္ ရထားတပ္၊ ေျခလ်င္တပ္၊ စသည္ျဖင့္ ေနာက္ပါ ဗိုလ္လူအားလုံး မင္းႀကီးႏွင့္အတူ လိုက္နုိင္ၿပီး ေကာင္းကင္ပ်ံနုိင္ၾကသည္ ဟူ၏၊

ေနာက္တဖန္ သူေနဖို႔ရန္ နတ္မ်ားက ဘုံဗိမာန္ေဆာက္လုပ္ဖန္ဆင္းေပးရေသာ၊ သူႏွင့္သင့္ေတာ္ေသာ မိဖုရားအတြက္ ေျမာက္ကြ်န္းသူကို ေခၚေဆာင္ကာ ထိမ္းျမားေပးရေသာ ေဇာတိကသူေ႒းလို ဘုန္းကံရွိသူမ်ိဳး၊ မိမိ ေနထုိင္ဖို႔ရန္ အိမ္၀င္း အတြင္း ၀င္လိုက္သည္ႏွင့္ အိမ္ေနာက္ေဖးမွ သူ႔အတြက္ အေတာင္ ၆၀ အျမင့္ရွိေသာ ေရႊသားေရႊေတာင္ႀကီး ေပၚေပါက္ လာေသာ ဇဋိလသူေ႒း လို သူတို႔အတြက္ ျဖစ္ေပၚလာေသာ တန္ခိုးမ်ိဳးျဖစ္သည္ )

၉။ ၀ိဇၨာမယာ ဣဒိၶ -၀ိဇၨာဓုိရ္ ၊ ေဇာ္ဂ်ီတို႔၏ အင္း အိုင္ ခါးလွည့္၊ လက္ဖြဲ႕ မႏၱရား၊ မႏၱာန္ တို႔၏ အစြမ္းေၾကာင့္ ၄င္း၊ ဓာတ္ လုံး ေဆးလုံးတို႔၏ အစြမ္းေၾကာင့္၄င္း ေကာင္းကင္ပ်ံနုိင္ျခင္း စေသာ တန္ခိုးမ်ိဳးျဖစ္သည္။

၁၀။ တတၳ တတၳ သမၼာပေယာဂပစၥယာ ဣဇၥ်နေ႒န ဣဒိၶ - ကိစၥႀကီးငယ္ တို႔တြင္ နည္းလမ္းဟူေသာ ဥပါယအားျဖင့္၄င္း၊ ဥာဏ္ရွိသလို အသုံးခ်တတ္ေသာ ဥာယ အားျဖင့္၄င္း၊ လိုအပ္လ်င္ လိုအပ္သလို အားထုတ္ ျခင္းေၾကာင့္ ဒီဘ၀ ဒီခႏၶာျဖင့္ တစ္သံသရာလုံး ပါလာ ကိန္းေအာင္းလာခဲ့ေသာ ကိေလသာတို႔ကုိ ၀ါသနာအေငြ႕ႏွင့္တကြ ဓေလ့ ၊ အထုံဓာတ္မ်ားပါမက်န္ ရွင္းရွင္း ပယ္သတ္ေတာ္မူနုိင္ျခင္းဟူေသာ တန္ခိုးေတာ္ ျဖစ္သည္။

သမၼာသမၺဳဒၶ ဘုရားရွင္မွန္သမွ်တို႔သည္ တန္ခိုးအားလုံး ျပည့္စုံေတာ္မူၾကေသာ္လည္း ( ၉ ) နံပါတ္ ၀ိဇၨာဓိုရ္ ေဇာ္ဂ်ီတုိ႔၏ တန္ခိုးကုိ ဘယ္လိုနည္းႏွင့္မွ် အသုံးျပဳေတာ္မမူၾကကုန္။ ဤသည္ကား ဗုဒၶစာေပ က်မ္းဂန္မ်ားတြင္ လာရွိေသာ တန္ခုိးေတာ္ မ်ား ျဖစ္ ၾကပါသည္။

အခ်ဳပ္ဆုိရလ်င္ ဗုဒၶဘာသာ၀င္တို႔၏ ဘာသာေရးအျမင္အရ လမ္းေၾကာင္းရွိေနေသာေၾကာင့္ ရွိခဲ့ေသာေၾကာင့္ ေရွးေရွး လူမ်ားလည္း ေလ်ာက္လွမ္းခဲ့ဖူးေသာေၾကာင့္ ယုံၾကည္လက္ခံနုိင္ၾကသည္၊ ဘာသာေရးအသိဥာဏ္ ႏုနယ္ေသး ေသာ၊ သဒၶါ ပညာ ႏွစ္မ်ိဳးကို balance ျဖစ္ေအာင္ မခ်ိန္ညွိတတ္ေသာ၊ အေနာက္တုိင္း စာေပ၊ သိပၸံပညာမ်ားကို အားက်လက္ခံၿပီး လက္ေ တြ႔ျဖစ္ မွ ယုံၾကည္ခ်င္ၾကေသာ၊ ဣဒေမ၀ သစၥံ၊ ငါေျပာတာ ငါသိထားတာ ငါေလ့လာထားတာမွ အမွန္ပဲ၊ ေမာဃမညံ - သူမ်ားေတြ ေျပာတာ အခ်ည္းႏွီး၊ မွားတယ္၊ လက္မခံနုိင္ဘူး ဟုယူဆ ေနသူမ်ားအတြက္ေတာ့ အေျဖမရွိေသးေသာ ပေဟဠိ ပုစၦာမ်ား ျဖစ္ေနမည္ ဟုသာ ေစတနာစကားျဖင့္ ေျပာၾကား အသိ ေပးလိုပါသည္။

ေမတၱာျဖင့္

အရွင္သုနႏၵာလကၤာရ M.A ( ပန္းကမၻာ )

Date.9.Sep.2011

စာညႊန္း။ ။ ၀ိသုဒၶိမဂ္ ၂၊ ဣဒၶိ၀ိေသသနိေဒၵသ၊

ပဋိသမၻိဒါမဂၢ အ႒ကထာ၊ ဣဒၶိကထာ၊

သီလကၡႏၶ၀ဂၢပါဠိေတာ္၊ ေပါ႒ပါဒသုတ္၊